Uniwersytet we Wrocławiu: prof. dr hab. R. Saciuk

Przewody doktorskie prowadzone lub przeprowadzone na Uniwersytecie we Wrocławiu:

Promotor: prof. dr hab. Robert Saciuk

Andrzej Chmiel – Doświadczanie agresji, okrucieństwa i śmierci w przestrzeni komunikacji obrazowej (P)

Inspiracją do napisania pracy i jej celem było jakościowe rozpoznanie, procesu doświadczania komunikacji obrazowej nasyconej agresją, okrucieństwem i śmiercią. W świetle przeprowadzonych badań (odwołujących się do hermeneutyki psychoanalitycznej i etmetodologii), oraz refleksji teoretycznej - zaproponowano symboliczną perspektywę rozumienia takiej komunikacji. W tej perspektywie podmiotowe uwarunkowania (np. biograficzne) w tym aktywna, sensotwórcza postawa podmiotu i jego przeżycia w procesie doświadczania dzieła czynią go odpowiedzialnym za interpretację, oraz za to co dzieło ujawnia w swej złożoności. Pobudzenie psychoruchowe, uwolniona energia psychiczna, aktywność nieświadomości zbiorowej z jej archetypowymi strukturami powoduje, iż w procesie doświadczania dochodzi do czasowej transformacji podmiotu - w której potencjalnie tkwi zdolność ekspresji (np. agresywnej), ale również potencjał umożliwiający rozwój poprzez indywiduacyjne poszerzenie świadomości. W pracy zaproponowano praktyczne wykorzystanie autorskiej metody badawczej ? zdarzenia interpretacyjnego" - do psychoedukecji, terapii, oraz psychointerpretacji dzieł kultury.

Małgorzata Bednarska – Psychoanalityczna interpretacja relacji interpersonalnych w teorii Franza Gabriela Alexandra (P)

Cel pracy: przedstawienie poglądów F. G. Alexandra na zjawisko kontaktów międzyludzkich wyrażonych przez niego w rozliczanych pracach mających charakter psychoanalityczny, a tym samym poszerzenie dorobku polskiej nauki w zakresie psychoanalizy. W pracy, po części wprowadzającej do dalszej tematyki, tj. po przedstawieniu założeń klasycznej psychoanalizy kulturowej (nurtu w obrębie, którego tworzył F. G. Alexander), przedstawiona jest jedna z psychoanalitycznych wizji rzeczywistości, w jakiej żyje człowiek. Świat postępu, pośpiechu, braku poszanowania dla ludzkiej niepowtarzalności nie ułatwia ludzkim jednostkom egzystowania. Zauważalne jest to zwłaszcza w jakości międzyludzkich relacji. Kłopoty człowieka w kontaktach z innymi mają odzwierciedlenie w coraz częściej spotykanych nerwicach, psychosomatycznych chorobach, neurotycznie uwarunkowanych zachowaniach przestępczych. Naprzeciw ludzkim trudnościom w relacjach z innymi wychodzi psychoanalityczna wersja terapii. Zakończenie pracy zawiera, oprócz podsumowania rozprawy, odniesienie teorii F. G. Alexandra do polskiej rzeczywistości, wkład tego psychoanalityka w dorobek naukowy ludzkości, wizję przyszłości jaką przewidywał ten węgiersko-amerykański kulturalista.

Aleksandra Szczepaniak – Fenomenologia świata neurotycznego. Analiza sposobów doświadczania nerwic w oparciu o założenia psychologii analitycznej C. G. Junga (J)

Katarzyna Walewska – Analityczna terapia depresji. Koncepcja człowieka pozbawionego (P)

Celem pracy było zebranie doświadczeń klinicznych autorki z zakresu terapii depresji oraz zaproponowanie modelu konceptualizacji opartego na terapii depresji Z. Freuda oraz M. Klein. W zespole depresyjnym reaktywuje się pierwsza naturalna rozwojowo depresja. Jest to pierwsze przeżycie utraty obiektu wraz z jej mechanizmami obronnymi. W części teoretycznej przedstawiono 2 tezy: 1) zespół depresyjny może być interpretowany teoretycznie i leczony jako zespół pozbawienia ważnego obiektu oraz 2) w terapii analitycznej depresji fundamentalne znaczenie posiada relacja terapeutyczna pełniąca rolę obiektu przejściowego w rozumieniu D. Winnicotta.

Obszar badany obejmuje analizę siedmiu przypadków klinicznych depresji leczonych przez autorkę oraz opis warsztatu terapeutycznego z przebiegu leczenia jednego pacjenta. Opisano także specyficzne zjawiska w leczeniu depresji - zagrożenia zerwaniem terapii. W konkluzji: wyleczenie z depresji to odzyskanie utraconego obiektu wewnętrznego w postaci relacji z terapeutą.

Dane z: nauka-polska.pl