Cytat-tygodnia

Cytat tygodnia 50/2008: "O uczuciu religijnym"

„Jeśli rozpatrujemy to, co najniższe i najgłębsze w każdym silnym odczuciu uczucia religijnego, o ile jest ono czymś więcej niż wiarą zbawczą, nadzieją czy miłością, to, co nawet abstrahując od tych uczuć towarzyszących może także nas pobudzić chwilowo i napełnić jaźń niemal obłąkańczą siłą, jeśli przez wczuwanie się, przez współczucie i odczucie zauważymy je u innych wokół nas w gwałtownych objawach pobożności i przejawach ich nastrojów, w uroczystym charakterze i dokładności rytów i obrzędów, w tym, co odnosi się do religijnych pomników, budowli, świątyń i kościołów – to jako określenie r

Cytat tygodnia 49/2008: "Archetyp sam w sobie"

„Archetyp sam w sobie jest [...] czynnikiem nieobrazowym, „dyspozycją”, która w określonym momencie rozwoju ducha [w ang. tłumaczeniu GW użyto tu słowa mind – AK] ludzkiego zaczyna się aktywizować, porządkując zgromadzony w świadomości materiał i nadając mu określoną postać; łączy mianowicie wyobrażenia bogów w triady i trójce, a nieskończoną ilość zwyczajów rytualnych i magicznych – jak apotropeizmy, formuły błogosławieństw i przekleństw, wychwalania itd. – układa „trójkami” lub dzieli na trzy części.

Cytat tygodnia 48/2008: "Kolektywny charakter archetypu"

"Obraz pierwotny, który określiłem mianem "archetypu", zawsze ma charakter zbiorowy, to znaczy jest wspólny co najmniej całym narodom i epokom.(...) Określam obraz mianem pierwotnego, jeśli ma on charakter archaiczny. O charakterze archaicznym mówię zaś wtedy, gdy obraz wykazuje spektakularną zgodność ze znanymi motywami mitologicznymi. W takim przypadku wyraża on z jednej strony materiał o charakterze w przeważającej mierze zbiorowo-nieświadomym, z drugiej, natomiast, wskazuje na to, że momentalne położenie świadomości jest nie tyle osobnicze, co raczej zbiorowe.”

Cytat tygodnia 46/2008: "O Jaźni"

„Nie chciałbym żadną miarą przyczynić się do powstania mylnego wrażenia, że w jakikolwiek sposób udało mi się poznać naturę owego „środka”; cóż, centrum to jest po prostu czymś niepoznawalnym, dlatego można je wyrazić jedynie w formie symbolicznej... . […] Jeśli więc określiłem owo centrum mianem „Jaźni”, to uczyniłem po gruntownym namyśle i starannym rozważeniu danych empirycznych i historycznych.

Cytat tygodnia 45/2008: "Czym jest duch?"

„Terminem duch określamy ową zasadę, która stoi w opozycji do materii. W tym sensie ducha rozumiemy jako niematerialną substancję czy formę egzystencji, która na najwyższym i najbardziej uniwersalnym poziomie określana jest mianem „Boga”. Wyobrażamy sobie także, że substancja ta jest nośnikiem dla fenomenu psychicznego [psychischen Phänomens] czy wręcz dla życia samego w sobie. Przeciwnym do tego poglądem jest natomiast antyteza duch-natura.

Cytat tygodnia 44/2008: "Czy dusza ożywia ciało?"

"Podług dawnej tradycji dusza ożywia ciało, ona sama zaś ożywiana jest przez ducha. A zatem dusza przejawia tendencję do poszukiwania ciała, wszystkiego, co cielesne, zmysłowe, emocjonalne. Dusza skuta jest „w okowy” Physis i pożąda „praeter physican necessitatem”, czyli ponad potrzebę. A zatem „za poradą ducha” („suasu animi”) trzeba ją przywołać ze stanu zagubienia w materii i świecie.

Cytat tygodnia 43/2008: "Relacja między psyche i materią"

„Odkąd psyche i materia [Psyche und Materie] są zawarte w jednym i tym samym świecie, a ponadto są w nieustannym kontakcie jeden z drugim i ostatecznie opierają się na niewyobrażalnych, transcendentnych czynnikach, nie tylko jest możliwe, ale nawet wysoce prawdopodobne, że psyche i materia są dwoma różnymi aspektami jednej i tej samej rzeczy. Fenomen synchroniczności wskazuje, jak sądzę, w tym kierunku, że to, co niepsychiczne może zachowywać się jak psychiczne i vice versa, bez jakiegokolwiek przyczynowego połączenia między nimi.

Cytat tygodnia 41/2008: "Relacja psyche i physis"

„Założenie relacji przyczynowej pomiędzy psyche i physis (Psyche und Körper/=ciało) prowadzi do konkluzji trudnej do pogodzenia z naszym doświadczeniem: że albo istnieją fizyczne procesy, które powodują zdarzenia psychiczne, albo istnieje preegzystująca psyche, która organizuje materię. W pierwszym przypadku trudno sobie wyobrazić, jak procesy chemiczne mogłyby kiedykolwiek wyprodukować procesy psychiczne, a w drugim przypadku zaś, jak niematerialna psyche mogłaby wprawić materię w ruch.” (C. G. Jung, GW 8)

Strony