Animus

jest wewnętrznym aspektem psychiki kobiety, dopełniającym jej związaną ze świadomością, zróżnicowaną postawę. [Patrz tu także zagadnienie: dominująca funkcja psychiczna w typologii umysłu wg Junga.]

Jest wewnętrznym obrazem aspektu męskiego w kobiecie, archetyp animusa wciela się w każde dziecko płci żeńskiej. Animus jest podobnie jak anima personifikacją nieświadomości, a przy tym, jak wszystkie archetypy, ma dwoisty charakter, wyrażając się w dwóch postaciach: „jasnej” i „ciemnej”, „wyższej” i niższej”, „pozytywnej” i „negatywnej”. Animus, jako, że wyraża pierwiastek logosowy, egzemplifikuje się w najróżniejszych: konstrukcjach, ujęciach, interpretacjach, insynuacjach. Na wymiarze negatywnym będzie wyrażał się w niejasnych i domagających się absolutności, choć zazwyczaj błędnych, sądach. W aspekcie pozytywnym, tak anima jak i animus, są natomiast przewodnikami czy pośrednikami człowieka pomiędzy światem świadomości i nieświadomości – animus przybiera wówczas postać psychopompa.

(A. Kuźmicki)

* Patrz też Anima oraz w dziale: „Koncepcja Junga”