"Obserwacje z psychoterapii z użyciem LSD wielokrotnie potwierdzały większość wybitnych intuicji Junga. Mimo iż nawet psychologia analityczna nie obejmuje całego spektrum zjawisk psychodelicznych, to ze wszystkich szkół psychoterapii głębi wymaga ona najmniejszych zmian i przekształceń. Na poziomie biograficznym opis kompleksów psychicznych u Junga jest dosyć podobny do układów COEX, chociaż obie te koncepcje nie są tożsame. Tak on sam, jak i jego następcy byli świadomi znaczenia procesu odrodzenia przez śmierć, omawiali też i analizowali międzykulturowe przykłady tego zjawiska, począwszy od starożytnych greckich misteriów, aż po ryty przejścia w wielu kulturach tubylczych. Najbardziej fundamentalnym wkładem Junga do psychoterapii jest uznanie duchowych wymiarów psychiki i odkrycia dotyczące sfer pozaosobowych.
Materiał z badań psychodelicznych i głębokiej pracy nad przeżyciami przyniósł przekonujące potwierdzenie istnienia zbiorowej nieświadomości i dynamiki struktur archetypowych, jungowskiego rozumienia charakteru libido, rozróżnienia miedzy ego a Jaźnią, twórczego i prospektywnego funkcjonowania nieświadomości oraz koncepcji procesu indywiduacji. Wszystkie te elementy można niezależnie potwierdzić w trakcie terapii psychodelicznej, nawet w przypadku laików nie znających teorii Junga. Tego typu materiał pojawia się również często podczas sesji z użyciem LSD prowadzonych przez terapeutów niejungowskich, którzy nie posiadają żadnego przygotowania z zakresu analizy jungowskiej. Ściślej mówiąc, literatura psychologii analitycznej jest bardzo przydatna do zrozumienia wielu obrazów i wątków archetypowych, które spontanicznie wypływają na powierzchnię w trakcie seansów terapeutycznych, dając wyraz transpersonalnemu poziomowi nieświadomości. Psychoterapia głębi z nurtu bazującego na doświadczaniu potwierdziła również spostrzeżenia Junga na temat znaczenia synchroniczności.
Różnice miedzy przedstawionymi w tej książce poglądami a teorią Junga są stosunkowo niewielkie w porównaniu do daleko sięgających podobieństw miedzy nimi. Wspomniano już, że koncepcja układu COEX jest zbliżona choć nie identyczna z opisem kompleksu psychicznego u Junga. Psychologia jungowska posiada dobrą ogólną znajomość procesu odrodzenia przez śmierć jako motywu archetypowego, choć zdaje się nie dostrzegać ani nie uznawać jego szczególnej pozycji oraz pewnych istotnych cech, które odróżniają go od wszystkich pozostałych."
Stan Grof
"Poza Mózg - Narodziny, Śmierć i Transcendencja w psychoterapii"